از این به بعد می خواهم اگر فرصتی پیش آمد، کمی سفرنامه بنویسم؛ تحت عنوان "المشاهدات" خصوصا از سفرهایی که به کشور های اروپایی داشته ام، و نکاتی که به نظرم برای ما ایرانی های مسلمان می تواند آموزنده و جالب باشد.
وقتی به فرودگاه های آلمان می رسی، اولین چیزی که جلب نظر می کند تمیزی است. در آلمان کلا همه چیز تمیز است و به طرز عجیبی هم تمیز است. نمای ساختمان ها همه انگار تازه رنگ شده اند. نه فقط در شهر های معروف و ساختمان های مجلل، بلکه وقتی با قطار هم حرکت می کنی، می بینی که همه ساختمان ها - حتی آنها که نزدیکی اریل و ایستگاه های قطار هستند - تمیزند و معلوم است مردم به این قضیه خیلی اهمیت می دهند. خیلی هم ربطی به آب و هوای تقریبا همیشه بارانی آلمان ندارد؛ چون هلند هم تقریبا همان آب و هوا را دارد اما به تمیزی آلمان نیست، همینطور وین و پاریس.
فرودگاه هایی که در آلمان رفته ام، همه برای حجم ترافیک بسیار بالا طراحی شده اند. در مقایسه با فرودگاه امام (ره)، فرودگاه امام مثل فرودگاه درجه دو آلمان هم نیست. از نظر تعداد پرواز در روز، یک مقایسه موردی جالب است: در فرودگاه امام؛ تابلوی اعلاناتی هست که پرواز ها را و ساعت ورود و خروجشان را اعلام می کند. این تابلو، پرواز های تا 12 ساعت بعد را نشان می دهد؛ نه اینکه تابلو خیلی بزرگ است، بلکه پرواز ها بسیار کم هستند؛ شاید ساعتی 2 پرواز! اما در فرانکفورت، یا هامبورگ، تابلوی اعلانات دو برابر بزرگتر است و فقط پرواز های 2 ساعت آینده را می تواند نشان بدهد! این فرودگاه ها اکثرا برای تزانزیت امسافر و کالا ستفاده می شوند؛ چیزی که اساسا در مورد فرودگاه امام و دیگر فرودگاه های ایران منتفی است. ترانزیت یعنی مثلا مسافر چین به آمریکا، از چین به فرانکفورت می آید، چند ساعتی توقف دارد، خریدی و استراحتی می کند و بعد هم سوار هواپیمای بعدی می شود. زیرساختی که بتواند این مساله را مدیریت کند هم در کشور ما وجود ندارد؛ پروازهای متعددی هم انجام نمی شود. فرودگاه امام بن بست است، یعنی تقریبا ترانزیت مسافر در آن وجود ندارد. همه مسافران واقعا به مقصد تهران و ایران آمده اند.
فرودگاه ها در اروپا برای خودشان شهری هستند! این بار دیدم اصلا در فرودگاه فرانکفورت تابلو زده اند که به شهر فرودگاهی فرانکفورت خوش آمدید! از بس مغازه و رستوران و همه چیز در آن پیدا می شود. دلیلش را هم گفتم.
برای هر کدام از پرواز هایی که وارد می شود، یک نوار نقاله برای حمل بار وجود دارد. تصور کنید آن همه پرواز را و آن همه نوار نقاله را؛ و مثل فرودگاه امام، این اتفاق نمی افتد که اگر دو پرواز به صورت همزمان وارد شدند، مجبور شوند بار هر دو پرواز را روی یک نوار بفرستند! همینطور تعداد زیادی گیت کنترل پاسپورت.
بعد از تشریفات گذرنامه و برداشتن بار، مثل ایران باید از گمرک عبور کنی، گاهی چمدان ها را باز می کنند و می گردند؛ خصوصا ورود گیاه و حیوانات ممنوع است. در این مورد هم شوخی ندارند و انواع و اقسام تابلوهای اخطار را زده اند که ورود این چیزها به اتحادیه اروپا جرم است و حتی ممکن است زندانی بکنند.
در ها در اماکن عمومی همه اتوماتیک هستند. در فرودگاه به موازات راه پله، در همه جا پله برقی وجود دارد. تعداد دوربین های مدار بسته هم جلب توجه می کند.
فرودگاه ها معمولا در فاصله زیادی از شهر ها قرار دارند، مثلا حداقل 15 دقیقه با قطار با شهر فاصله دارند، اما با شبکه ریلی به مرکز شهر متصل می شوند. شبکه ریلی که برای خودش داستان ها دارد و ان شاءالله بعدا در موردش صحبت خواهم کرد...
بسیار سفر باید تا پخته شود خامی
بر این اعتقادم که به جای این همه هزینه های همایش ها و دوره های آموزشی بی مصرف در ادارات و سازمان های خصوصی و دولتی، بیایند و مدیران را به سفر های خارج از کشور ببرند؛ هر کدام را دو هفته، و بگذارند آنها از نزدیک سیستم ها و روش زندگی مردمان کشورهای پیشرفته را ببینند؛ خیلی به حال مردم و بودجه این مملکت مفید تر است. نه آنکه آقای وزیر را از فرودگاه به هتل ببرند و از آنجا به سالن کنفرانس و بعد هم دوباره فرودگاه! بیچاره در این سفر هیچ چیز دستگیرش نمی شود، چگونه خواهد درک کرد در این سیستم پیچیده غربی چه می گذرد؟ بگذریم...امیر مومنان علی (ع): ما اکثر العبر و اقل الاعتبار؛ چقدر آموزه ها زیادند و عبرت گیرندگان اندک
وقتی به فرودگاه های آلمان می رسی، اولین چیزی که جلب نظر می کند تمیزی است. در آلمان کلا همه چیز تمیز است و به طرز عجیبی هم تمیز است. نمای ساختمان ها همه انگار تازه رنگ شده اند. نه فقط در شهر های معروف و ساختمان های مجلل، بلکه وقتی با قطار هم حرکت می کنی، می بینی که همه ساختمان ها - حتی آنها که نزدیکی اریل و ایستگاه های قطار هستند - تمیزند و معلوم است مردم به این قضیه خیلی اهمیت می دهند. خیلی هم ربطی به آب و هوای تقریبا همیشه بارانی آلمان ندارد؛ چون هلند هم تقریبا همان آب و هوا را دارد اما به تمیزی آلمان نیست، همینطور وین و پاریس.
فرودگاه هایی که در آلمان رفته ام، همه برای حجم ترافیک بسیار بالا طراحی شده اند. در مقایسه با فرودگاه امام (ره)، فرودگاه امام مثل فرودگاه درجه دو آلمان هم نیست. از نظر تعداد پرواز در روز، یک مقایسه موردی جالب است: در فرودگاه امام؛ تابلوی اعلاناتی هست که پرواز ها را و ساعت ورود و خروجشان را اعلام می کند. این تابلو، پرواز های تا 12 ساعت بعد را نشان می دهد؛ نه اینکه تابلو خیلی بزرگ است، بلکه پرواز ها بسیار کم هستند؛ شاید ساعتی 2 پرواز! اما در فرانکفورت، یا هامبورگ، تابلوی اعلانات دو برابر بزرگتر است و فقط پرواز های 2 ساعت آینده را می تواند نشان بدهد! این فرودگاه ها اکثرا برای تزانزیت امسافر و کالا ستفاده می شوند؛ چیزی که اساسا در مورد فرودگاه امام و دیگر فرودگاه های ایران منتفی است. ترانزیت یعنی مثلا مسافر چین به آمریکا، از چین به فرانکفورت می آید، چند ساعتی توقف دارد، خریدی و استراحتی می کند و بعد هم سوار هواپیمای بعدی می شود. زیرساختی که بتواند این مساله را مدیریت کند هم در کشور ما وجود ندارد؛ پروازهای متعددی هم انجام نمی شود. فرودگاه امام بن بست است، یعنی تقریبا ترانزیت مسافر در آن وجود ندارد. همه مسافران واقعا به مقصد تهران و ایران آمده اند.
فرودگاه ها در اروپا برای خودشان شهری هستند! این بار دیدم اصلا در فرودگاه فرانکفورت تابلو زده اند که به شهر فرودگاهی فرانکفورت خوش آمدید! از بس مغازه و رستوران و همه چیز در آن پیدا می شود. دلیلش را هم گفتم.
برای هر کدام از پرواز هایی که وارد می شود، یک نوار نقاله برای حمل بار وجود دارد. تصور کنید آن همه پرواز را و آن همه نوار نقاله را؛ و مثل فرودگاه امام، این اتفاق نمی افتد که اگر دو پرواز به صورت همزمان وارد شدند، مجبور شوند بار هر دو پرواز را روی یک نوار بفرستند! همینطور تعداد زیادی گیت کنترل پاسپورت.
بعد از تشریفات گذرنامه و برداشتن بار، مثل ایران باید از گمرک عبور کنی، گاهی چمدان ها را باز می کنند و می گردند؛ خصوصا ورود گیاه و حیوانات ممنوع است. در این مورد هم شوخی ندارند و انواع و اقسام تابلوهای اخطار را زده اند که ورود این چیزها به اتحادیه اروپا جرم است و حتی ممکن است زندانی بکنند.
در ها در اماکن عمومی همه اتوماتیک هستند. در فرودگاه به موازات راه پله، در همه جا پله برقی وجود دارد. تعداد دوربین های مدار بسته هم جلب توجه می کند.
فرودگاه ها معمولا در فاصله زیادی از شهر ها قرار دارند، مثلا حداقل 15 دقیقه با قطار با شهر فاصله دارند، اما با شبکه ریلی به مرکز شهر متصل می شوند. شبکه ریلی که برای خودش داستان ها دارد و ان شاءالله بعدا در موردش صحبت خواهم کرد...
منتظریم قربان
پاسخحذفبا سلام، مطالب بسیار جالبی می نویسید، خیلی ممنون میشم اگه بتونیددر یک بخش هم در مورد کتابهایی که خوانده اید توضیح (هر چند کوتاه) بدید. استدلالهایی که در چند تا از نوشته های شما خوندم مثل اثبات مسائل ریاضی مرحله به مرحله و بسیار منطقی هست، فکر کنم معرفی کتابهایی که خوندین بتونید تا حدودی برای کسانی که می خواهند ذهنشون بتونه منطقی تر استدلال کنه مفید باشه. ممنون
پاسخحذفمنطقی استدلال کردن بیشتر از اینکه به مطالعه ربط داشته باشد، به تمرین نیاز دارد. همنشینی با عقلا و دقت در کارهای آنها هم خیلی موثر است. سعی می کنم در این مورد بنویسم ان شاءالله
پاسخحذف