یکی از مسایلی که در محیط کار به آن اهمیت می دهم، حفظ ظاهر مناسب است؛ یعنی پوشش فرد باید با کاری که می کند و انتظاری که از او می رود، همخوان باشد. تاکید می کنم که خانم ها حجابشان را رعایت کنند و نیز با روسری به سر کار نیایند. آقایان هم به هکذا؛ و مثلا پرسنل فروش نباید با آستین کوتاه یا لباس یقه گرد باشند.
این البته ظاهرا در بقیه جاهای دنیا بیشتر جا افتاده است. یعنی مفهوم "کد لباس" یا dress code، که در شرکت های بزرگ و کوچک، برای مشاغل مختلف، تعیین کرده اند که چه لباسی باید پوشیده شود. مثلا با آنکه حجاب در ممالک اروپایی اجباری نیست، خانم ها در بسیاری از مشاغل باید لباس های نسبتا پوشیده داشته باشند. حتی بسیاری از شرکت ها، مشخص می کنند که به طور نمونه دامن باید تا زیر زانو باشد یا آقایان باید حتما کراوات بزنند و از این دست. خلاصه این طور نیست که به بهانه آزادی، هر کس با هر لباسی خواست در هر جایی که پسندید، ظاهر شود. حتی در بعضی از رستوران ها، دم در ورودی می نویسند: smart casual یعنی مثلا با شلوار کوتاه نمی شود وارد این رستوران شد.
خیلی از کد های لباس، نا نوشته هستند؛ مثلا ما استاد دانشگاهی که با شلوار جین سر کلاس بیاید را در ایران کمی عجیب می دانیم. یا در ابتدای امر، اینکه دکتر احمدی نژاد با کاپشن در مجامع ظاهر می شد، از نظر "کد لباس"، شکننده عرف ریاست جمهوری بود؛ گرچه خلافی به ظاهر صورت نگرفته بود. اگر دقت کنید، خواهید دید که مراسم های مختلف مثل عزا و عروسی هم هر کدام کد لباس (نانوشته) خود را دارند.
اما دنیای دیپلماتیک دیگر جای خود دارد. در دنیای دیپلمات ها، حرکت اضافی دست و پا، معنا دارد؛ چه رسد به اینکه کسی در یک دیدار رسمی بین مقامات دو کشور، با لباس اسپرت ظاهر شود. این را تنها می توان به بی احترامی تعبیر کرد. بی احترامی به دستگاه دیپلماسی آن کشور و به ملت آن کشور. بدا به حال ما که دیگران آنچنان گستاخ شده اند که اینگونه به ما اهانت می کنند:
(عکس، رئیس جمهور بی ادب برزیل را در مقابل وزیر خارجه عزت مدار ما نشان می دهد.)
مقدمه بسیار زیبا و همگونی برای معرفی عکس مورد نظر ارایه کردید. پیروز باشید. کاف هدف از آلمان
پاسخحذف