امروز داشتم به فرمایش یکی از مقامات عالیرتبه نظام فکر می کردم که چندی پیش در جمعی گفته بودند
امروز خواص جامعه بر سر کلاس آزمون هستند و بايد مراقب باشند. ایشان تأکيد کردند بايد نخبگان مراقب گفتن ها و نگفتن هاي خود باشند.یاد صحنه ای از فیلم "از کرخه تا راین" حاتمی کیا افتادم که خبرنگاران برای مصاحبه با جانبازان شیمیایی به بیمارستان آمده اند. وقتی خبرنگار ها سراغ شخصیت اصلی فیلم (علی دهکردی) که روی تخت خوابیده می آیند تا نظر او را در مورد جنگ افزار های شیمیایی بپرسند، او تا می آید صحبت کند، شروع می کند به سرفه کردن. و سرفه دیگر امانش نمی دهد تا بتواند کلمه ای حرف بزند. در اینجا فیلمبردار خبری به خبرنگار می گوید : "اینکه حرف نمی زند"، و خبرنگار در جواب می گوید "از این بلندتر می خواهی صحبت کند؟"
به نظرم رسید نکند این نخبگانی که انتظار داریم "بگویند"، دارند با زبان سکوت حرف می زنند، منتها باید گوش شنوایی باشد و عبرت بگیرد. و مگر نگفته اند: "سکوت بلندترین فریادهاست"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر