در متون دینی ما، به فهمیدن، تفکر کردن و تعقل کردن بسیار سفارش شده است. از کودکی بارها و بارها این حدیث را از پیامبر اکرم (ص) شنیده ایم که فرمودند یک ساعت تفکر از عبادت هفتاد سال بهتر و بالاتر است. اما در مرحله عمل که می رسد، پای همه مان می لنگد. حاضریم ساعت ها نماز بخوانیم و زیارت و دعای ابوحمزه و دعای عرفه و غیره، اما ساعتی تفکر نکنیم. اشتباه نشود! اولا این دعا ها در جای خود، برای تحکیم رابطه بنده با خدای خود، مناسب و پسندیده هستند. و ثانیا بسیاری از این ادعیه، اگر با تامل خوانده شوند، کمی از تفکر ندارند! مثل همان دعای عرفه امام حسین (ع) که چنان مفاهیم بالایی را در زبان دعا می آموزد.
امامان معصوم ما توصیه کرده اند که برای تبلیغ دین، کار پیچیده ای لازم نیست بکنید، فقط سخنان ما را برای مردم بخوانید. از خودتان هم چیزی به آن اضافه نکنید. همین که مردم سخنان ما را بشنوند، به منطق و نور و روشنایی سخنان ما جذب می شوند؛ و به ما خاندان علاقه مند می گردند.
به حرم امام رضا (ع) که می روی، پر است از قرآن و مفاتیح و دیگر هیچ. گویی مردم باید به زیارت حضرت بروند و فقط از ایشان خانه و ماشین و شفای بیماران و ازدواج و در بهترین حالت، آرامش شب اول قبر و شفاعت محشر طلب کنند! از این همه سفارشی که به تعقل شده، توسط همان امام معصوم، و این همه سفارشی که در قرآن به تفکر و تعقل و شناخت دین و خدا و شناخت نفس شده، دستاورد زایرین حضرت رضا فقط ثواب است: ثواب زیارت، ثواب نماز جماعت، ثواب دعای عرفه، ثواب دعای توسل و غیره و غیره. اگر بگویی دو درجه بر فهم و شناخت این زایرین اضافه می شود، معمولا نمی شود؛ مگر به عنایات حضرتش!
ای کاش در حرم مطهر رضوی، در کنار مفاتیح و قرآن، نهج البلاغه و نهج الفصاحه و منتهی الآمال و کتاب های حدیث کوچک و بزرگ هم می بود که بلکه این زایرین، بنا به رفع عدم تنوع هم که شده، یا از سر کنجکاوی، گاهی تورقی بکنند و نظری بر فرمایشات آن بزرگواران بیاندازند و استفاده فکری و عقلی هم ببرند، فرهنگ مردم بالاتر برود، شناختشان به خدا، خود و امامانشان بیشتر بشود و خلاصه دین خود را بهتر بشناسند.
امامان معصوم ما توصیه کرده اند که برای تبلیغ دین، کار پیچیده ای لازم نیست بکنید، فقط سخنان ما را برای مردم بخوانید. از خودتان هم چیزی به آن اضافه نکنید. همین که مردم سخنان ما را بشنوند، به منطق و نور و روشنایی سخنان ما جذب می شوند؛ و به ما خاندان علاقه مند می گردند.
به حرم امام رضا (ع) که می روی، پر است از قرآن و مفاتیح و دیگر هیچ. گویی مردم باید به زیارت حضرت بروند و فقط از ایشان خانه و ماشین و شفای بیماران و ازدواج و در بهترین حالت، آرامش شب اول قبر و شفاعت محشر طلب کنند! از این همه سفارشی که به تعقل شده، توسط همان امام معصوم، و این همه سفارشی که در قرآن به تفکر و تعقل و شناخت دین و خدا و شناخت نفس شده، دستاورد زایرین حضرت رضا فقط ثواب است: ثواب زیارت، ثواب نماز جماعت، ثواب دعای عرفه، ثواب دعای توسل و غیره و غیره. اگر بگویی دو درجه بر فهم و شناخت این زایرین اضافه می شود، معمولا نمی شود؛ مگر به عنایات حضرتش!
ای کاش در حرم مطهر رضوی، در کنار مفاتیح و قرآن، نهج البلاغه و نهج الفصاحه و منتهی الآمال و کتاب های حدیث کوچک و بزرگ هم می بود که بلکه این زایرین، بنا به رفع عدم تنوع هم که شده، یا از سر کنجکاوی، گاهی تورقی بکنند و نظری بر فرمایشات آن بزرگواران بیاندازند و استفاده فکری و عقلی هم ببرند، فرهنگ مردم بالاتر برود، شناختشان به خدا، خود و امامانشان بیشتر بشود و خلاصه دین خود را بهتر بشناسند.
امیدوارم یه روزی منم اندکی تفکر کنم یاعلی
پاسخحذف