پوستین وارونه

امیرالمومنین (ع) زمانی را پیش بینی کرده بودند که اسلام، مثل پوستینی وارونه پوشیده می شود (خطبه 107 نهج البلاغه)

و لبس الاسلام لبس الفرو مقلوبا

پوستین، لباسی است که در زمستان می پوشند و گرم می کند و در تابستان، وارونه می پوشند و خنک است. اما اگر وارونه پوشیده شود، مشخص است که هم خاصیت خودش را از دست می دهد و هم اسباب مسخره می شود.

این تعبیر، خیلی رسا است و هیچ جای تفسیر و تاویل نمی گذارد. یعنی زمانی می رسد که موارد مهمی که اسلام روی آنها تاکید دارد، به فراموشی سپرده می شود و در عوض، به نام اسلام، روی موضوعاتی حساسیت نشان می دهند که آن چنان هم مهم نیستند. حلال خدا حرام شناخته می شود و حرام خدا حلال تعبیر می گردد.

در این هفته، دو نمونه از این دست را دیدیم؛

1- در صدا و سیمای جمهوری اسلامی، مردمی ترین رسانه عالم هستی، تصاویری از پاره شدن عکس حضرت امام در مراسم 16 آذر نمایش داده می شود. من و اکثریتی از مردم مسلمان ایران به امام خمینی علاقه وافر داریم و شخصیت او را می ستاییم. همچنین برایمان مورد قبول نیست که تصویر ایشان مورد اهانت قرار بگیرد. اما آیا پاره شدن تصویر امام از ضرب و شتم مردم بدتر است؟ آیا مجاز هستیم افرادی که ولو جرم و گناه مرتکب شده باشند، بدون محاکمه شرعی مورد ضرب و شتم قرار دهیم؟ آیا این کار مشمول تعزیر و دیه نمی شود؟

آیا پاره شدن عکس امام از کشته شدن برخی از مردم در تجمعات ولو غیر قانونی شنیع تر است؟ آیا از هتک آبروی عده ای، قبل از اینکه در دادگاهی توسط حاکم شرع محکوم شوند، ناپسند تر است؟ آیا معصوم (ع) نفرمود که آبروی مومن یا مسلمان از عرش خدا محترم تر است؟ آیا معصوم (ع) نفرمود که سه چیز حساسیت ویژه دارند: خون، آبرو و ناموس؟

آیا صدا و سیما، این مردمی ترین رسانه عالم هستی، اجازه می دهد تصاویر ضرب و شتم مردم در تجمعات غیر قانونی هم پخش شوند؟ مگر نه اینکه ضرب و شتم را عده ای "به نام بسیجی" مرتکب شده اند؟ پس چرا با آن تصاویر اینگونه برخورد نمی شود که در همه بخش های خبری مرتب منتشر شوند؟ آیا اگر یک رسانه مکتوب، آن تصاویر را منتشر کند، از الطاف وزارت ارشاد بی بهره نمی ماند؟

2- آقای کوچک زاده، نماینده مجلس در بخشی از اعتراضشان به آقای محتشمی پور، اینگونه عنوان کرده اند: [اصل خبر]

وی با تاکيد بر اينکه محتشمي پور به دليل زير سوال بردن انتخابات ديگر نمي تواند رئيس دبيرخانه حمايت از مردم فلسطين باشد طي سخناني خطاب به لاريجاني گفت؛ از آنجا که جرمي بالاتر از زير سوال بردن انتخابات نيست چنين کسي نمي تواند به عنوان منصوب رئيس مجلس در جايگاه رئيس دبيرخانه حمايت از مردم فلسطين باشد.

ایشان عنوان کرده اند که "جرمی بالاتر از زیر سوال بردن انتخابات نیست". با این فرمایش دو برخورد می توان کرد: یک اینکه بگوییم آقای کوچک زاده حرف بی حساب زیاد می زند و اصلا لازم نیست خودمان را به زحمت بیاندازیم که این خزعبلات را جواب بدهیم! اما برخورد دوم آن است که حرف ایشان را - ولو بی حساب باشد - تحلیل کنیم. در این صورت، سوال این است که آیا واقعا جرمی بالاتر از "زیر سوال بردن انتخابات" وجود ندارد؟ در کدام قانون شرع و کدام قانون مدنی؟ آیا واقعا زیر سوال بردن انتخابات از "قتل"، "تجاوز به عنف"، "اختلاس"، "تهمت" و بردن آبروی مومن هم بدتر است؟

مصیبت اینجاست که این افاضات، به اسم اسلام انجام می شوند و الا در عالم هستی، بی مایگانی که حرف بیجا می زنند بسیارند. ماییم و پوستین وارونه و اسلام و اهل بیت مظلومتر از همیشه...