عزاداری امام حسین (ع)

خداوند نگه دارد آیت الله تهرانی را، یکی از علمای معروف تهران که یک بار در باره عزاداری اباعبدالله (ع) نکته جالبی را فرمودند. ایشان با اشاره به کتاب "حماسه حسینی" شهید مطهری که در آن، شهید مطهری گفته است به جای عزاداری اباعبدالله، باید به مساله فلسطین پرداخته شود، که این بخش از سخنرانی شهید مطهری، هر ساله، شب روز قدس مرتبا از صدا و سیما پخش می شود، این سخن شهید مطهری را نقد کردند و گفتند همین حرکت امروز مسلمانان در مورد قضیه فلسطین، از برکات عزاداری برای امام حسین (ع) است؛ اما اگر امروز قضیه فلسطین را جایگزین مباحث و نوحه هایی که معمولا در روضه ها خوانده می شود بکنیم، در آینده همین عزاداری ها هم از بین می رود.

در واقع نکته بحثشان این بود که فلسطین و تمام ظلمهایی که در آنجا می شود، ظرفیت اینکه مسلمانان سالها و بلکه قرن ها برایش عزاداری بکنند را ندارد. این خون اباعبدالله (ع) است که چنین ظرفیتی را دارد که این همه آدم را در طول قرن ها به دنبال خود بکشاند و هنوز هم عده ای بی شمار، شیدای حسین (ع) باشند. آقای تهرانی، به ارتباط عاطفی و احساسی مردم با امام حسین (ع) هم اشاره کردند و اینکه در این محرم و صفر، این ارتباط تعمیق می شود، و لذا باید عزاداری ها به همان شکل سنتی انجام شود.

امروز دیدم رهبر انقلاب هم به درستی به همین مطلب اشاره کرده اند: [اصل خبر]

ایشان نكاتی را هم درخصوص تبلیغ و عزاداری در ماه محرم بیان كردند و افزودند: باید سعی شود همانگونه كه امام راحل (ره) در سخنی ژرف نگرانه فرمودند، عزاداریها در محرم به شكل سنتی و همراه با روضه خوانی و اشك برای مصائب امام حسین (ع) و خاندان ایشان باشد.

رهبر انقلاب اسلامی ‌روضه خوانی و ذكر مصیبت را پیوند عاطفی با اولیای الهی و پشتوانه بسیار ارزشمند برای پیوند فكری و عملی با معارف دینی دانستند و افزودند: این پیوند عاطفی در واقع همان مودتی است كه در قرآن كریم آمده و اگر این مودت نباشد، ولایت و اطاعت هم وجود نخواهد داشت و ممكن است همان بلایی كه بر سر امت اسلامی ‌در دوران‌های اول به دلیل كنار گذاشتن مودت آمد، تكرار شود.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تأكید كردند: تشریح حوادث عاشورا و ذكر مصیبت لازم است و عده ای از موضع روشنفكری نگویند كه چه نیازی به ذكر مصیبت و گریه است.

خدا نکند عزاداری های امسال، تحت تاثیر انتخابات و وقایع بعد از آن باشد، و الا سرمایه عظیمی را از دست می دهیم. البته راهش، مقابله با زور و چماق نیست؛ بلکه باید به صورت بسیار ظریفی به این مساله پرداخته شود و جلوی تخریب مجالس اباعبدالله گرفته شود.